Pierwsze próby porządnego zorganizowania piłkarskiego życia na polskich ziemiach miejsce miały już pod koniec wieku dziewiętnastego. Do naturalnego zaplecza zaliczone zostały poszczególne towarzystwa sokole, z czasem jednak także placówki pedagogiczne, wszystkie te gdzie kształciła się młodzież męska. W strukturach tych podejmowali pracę młodzi ludzie, którzy coraz bardziej ogarniani byli przez pasję do futbolu. To właśnie uczniowie szkół lwowskich, pod przewodnictwem swoich wychowawców założyli pierwsze z trzech polskich klubów piłkarskich, które do dzisiaj będą się utrzymywały, a mianowicie Lechię, Pogoń oraz Czarnych. Na początku czerwca roku 1906 w Krakowie miejsce miało do rewanżu pomiędzy Lwowem a Krakowem odnośnie do meczu, który odbył się dwanaście lat wcześniej. W parku Jordana naprzeciwko siebie stanęli piłkarze czarnych lwów oraz czwartego gimnazjum, które reprezentowane było przez krakowską młodzież. Wizyta ta była jednym z głównych bodźców do gwałtownego rozwoju piłki w Krakowie i niebawem po tym z amatorskich drużyn wykształciły się dwa duże kluby, Cracovia, a następnie Wisła. Następne z klubów na terenie Galicji zaczęły powstawać wręcz jak grzyby po deszczu, między innymi Wisłoka Dębica, Sandecja Nowy Sącz, Jutrzenka Kraków i wiele, wiele innych tym podobnych. Z czasem sztuka ta udała się także mieszkańców znajdujących się w pozostałych dwóch zaborach, kiedy powstaje między innymi Lech Poznań. Czy też Venetia Ostrów Wielkopolski i wiele, wiele innych.