Pchnięcie kulą

Jest to jedna z konkurencji lekkoatletycznych, która polegać będzie na wypchnięciu kuli przy wykorzystaniu jednej ręki z powierzchni koła, którego średnia to trochę ponad dwa metry. Kobiety oraz juniorzy do piętnastu lat używają kuli, która waży cztery kilo, seniorzy natomiast już ponad siedmiokilowej. Kula przed wypchnięciem musi posiadać kontakt z szyją danego zawodnika. Po wykonaniu pchnięcia zawodnik koło musi opuścić jego tylną częścią iż w przeciwnym razie rzut nie zostanie uznany i potraktowany jako spalony. Dodatkowo kula musi paść w obszarze wycinka koła, którego kąt to czterdzieści stopniu. Obecnie stosowane są dwie podstawowe metody pchnięcia kulą, jedna z nich to metoda z poślizgu, druga natomiast to metoda obrotowa. W przypadku pierwszej metody z poślizgu zawodnik ustawiać będzie się tyłem do kierunku pchnięcia i wykonuje poślizg do progu, skręt biodra, a następnie dopiero wypchnięcie kuli. Metoda obrotowa to natomiast ta w przypadku której zawodnik wykonuje obrót, zbliżony jest on do tego w rzucie dyskiem, w tym przypadku jednak zakończony wypchnięciem kuli. Odległość mierzona jest taśmą, która przechodzi przez środek koła i ślad kuli, od wewnętrznej krawędzi progu do najbliższej krawędzi śladu. Pchnięcie kulą podobnie jak inne sporty lekkoatletyczne znajduje się w programie nowożytnych igrzysk od pierwszej ich edycji w Atenach w roku 1896. Polacy posiadali także kilku bardzo dobrych zawodników, którzy zaliczani byli do światowej czołówki i osiągali sukcesy na zawodach międzynarodowych.