Skok wzwyż jest jedną z konkurencji lekkoatletycznych, która polegała będzie w dużym uogólnieniu na odbiciu się od ziemi z jednej nogi i przeniesieniu ciężaru ciała ponad zawieszoną na odpowiedniej wysokości poprzeczką. Każdy z zawodników posiada trzy próbny na pokonanie danej wysokości, w momencie jeśli jednemu się to nie udaje wtedy odpada. Zawody rozgrywane są tak długo, aż pozostanie już tylko jeden zawodnik, któremu udało pokonać się daną wysokość. Sposoby skoku od początku historii tejże dyscypliny wielokrotnie się zmieniały, a najpopularniejsze były taki jako metoda naturalna, inaczej zwana także kuczną, nożycowa, obrotowa – inaczej nazywana kalifornijska oraz przerzutowa. Obecnie powszechnie wykorzystuje się metodę zwaną flopem, która po raz pierwszy została zaprezentowana na igrzyskach w Meksyku przez reprezentanta ameryki. W technice tej dzięki odpowiedniemu ułożeniu ciała skoczka jego środek ciężkości przechodzi pod poprzeczką, z tego też powodu zawodnicy mają możliwość oddawania o wiele wyższych skoków. Obecne rekordy są wręcz zadziwiające, w grupie panów najwyższy wynik to prawie dwa i pół metra, w przypadku kobiet niespełna dwa metry oraz dziesięć centymetrów. Osiąganie coraz lepszych wyników możliwe jest nie tylko dzięki stosowaniu ulepszanych technik, ale także dzięki odpowiedniej prędkości na rozbiegu, techniki i ułożeniu ciała w każdym momencie skoku, a oprócz tego niezbędne jest odpowiednie przygotowanie fizyczne i nie oszukując się czasami także trochę szczęścia. Porównując wyniki z początku wieku dwudziestego możemy zauważyć, że różnica pomiędzy nimi a rekordem obecnym wynosi prawie pół metra.