Historia

Za miejsce narodzenia się dyscypliny jaką są skoki narciarskie przeważnie uznaje się tereny skandynawskie, a dokładniej mówiąc Norwegię. To właśnie w tym kraju pojawili się pierwsi z narciarzy, którzy zaczęli wykorzystywać narty nie tylko podczas zjazdów oraz do biegania, ale także do oddawania skoków, z czasem coraz dłuższych. Pierwszy klub narciarski, w którym znajdowała się osobna sekcja skoczków narciarskich powstał już w połowie wieku dziewiętnastego. W tym samym czasie zorganizowane zostały jedne z pierwszych zawodów. Wtedy jednak skoki nie odbywały się na obiektach, które znamy dzisiaj, przeważnie były to usypywane śnieżne górki, mniejsze lub większe, gdzie zawodnicy osiągali odległości kilku, kilkunastu metrów. Z czasem jednak skocznie zaczęły stawać się coraz większe i lepiej przygotowane, podobnie jak sam sprzęt oraz skoczkowie, którzy w zawodach brali udział. Na terenie naszego kraju sport ten pojawia się w pierwszych latach wieku dwudziestego kiedy to też przeprowadzony został turniej skoków Sławsku. Zwiększenie popularności to jednak dopiero moment wybudowania dobre kilka lat później wielkiej krokwi, która dawała możliwość lepszego przygotowania zawodników oraz osiągania o wiele większych odległości. Przez te wszystkie lata zmieniały się techniki skoków, na samym początku zawodnicy skakali na stojąco, wymachując rękami aby móc utrzymać równowagę. Od lat dwudziestych zaczęli szukać sposobów na przyjęcie bardziej aerodynamicznej sylwetki, aż do opracowania stylu V.