W przypadku spadochroniarstwa indywidualnego najważniejszą oraz z całą pewnością najstarszą konkurencją był ta na celność lądowania. Pierwsze zawody na szczeblu międzynarodowym odbyły się już na początku wieku dwudziestego, co miało miejsce na terenie stanów zjednoczonych. W Europie pierwsze tego typu zawody rozegrane zostały kilka lat później w Rzymie. W konkurencji tej ocenie podlegało lądowanie w odległości maksymalnie trzystu metrów od wyznaczonego celu. W miarę jak poziom sportów spadochronowych cały czas ulegał poprawie odległość tą zmniejszano, do stu metrów, do dwudziestu pięciu, czy dziesięciu metrów. Obecnie odległość ta wynosić będzie tylko i wyłącznie szesnaście centymetrów, a średnica centrum koła posiada tylko trzy. Konkurencje te rozgrywane są indywidualnie oraz grupowo. W przypadku starcia indywidualnego do głównych celów danego zawodnika należeć będzie przede wszystkim wylądowanie jak najbliżej środka celu, którego średnia posiada około trzech centymetrów. Każdy z koczków posiada pięć szans na oddanie skoku w kwalifikacjach, następnie miejsce mają skoki pucharowe. Zwycięzcą zostaje ten z zawodników, którego łączny wynik będzie najmniejszym. W przypadku konkurencji grupowych ocena polegać będzie na zsumowaniu wyników czterech najlepszych zawodników spośród pięciu, którzy oddawali swoje skoki. W dzisiejszych czasach konkurencja ta jest na bardzo wysokim poziomie, spadochrony są tak skonstruowane, że zawodnicy mają możliwość całkowitego wpływania na zachowanie się spadochronu, oczywiście biorąc pod uwagę warunki zewnętrzne, takie jak wiatr.